Sukcesja Apostolska
Sukcesja Apostolska (gr. ἀποστολικὴ διαδοχή; łac. successio apostolica) – w pierwotnym sensie odnosi się do całego Kościoła i oznacza jego trwałą zgodność, po pierwsze, ze świadectwem dawanym przez apostołów i zapisanym w Biblii. Po drugie, zgodność z tym, jak apostołowie pełnili swą posługę – z misją daną im przez Jezusa Chrystusa, z tym jak założył On Kościół, jak powierzył apostołom kierowanie Kościołem. W sensie pochodnym, węższym o sukcesji apostolskiej mówi się w odniesieniu do misji, sprawowanej w Kościele przez biskupów, przekazywanej poprzez gest nałożenia rąk w nieprzerwanym ciągu następców.
Pojęcie sukcesji apostolskiej odnosiło się w pierwotnej teologii kościelnej nie do urzędu biskupa Kościoła w ogóle, ale do tych siedzib, w których działali apostołowie. Wyrażał to na przykład Tertulian w traktacie ,,De praescriptione haereticorum 36,2". Wśród sedes apostolica wskazywał on Korynt w Achai. W Macedonii, Filippi. W Azji, Efez. W Italii, Rzym. Przy czym Rzym uważał Tertulian za punkt odniesienia dla kościoła afrykańskiego. Przyznawał mu też wyróżnioną pozycję wśród innych stolic związanych z apostołami, ze względu na trzech apostołów: Piotra, Pawła i Jana. Podobnie mówił o Rzymie Ireneusz z Lyonu, określając jego autorytet apostolski jako ,,potentior principalitas" (pol. ,,potężniejsza zwierzchność"). W ten sposób sukcesja apostolska większości innych biskupów, nie zasiadających na stolicach wywodzących się od apostołów, urzeczywistniała się jedynie pośrednio, drogą okrężną, poprzez jedną ze stolic apostolskich. Można więc mówić o dwóch formach sukcesji apostolskiej: bezpośredniej i pośredniej.
Kościół "apostolski", o czym mówi nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary jest gwarantem realizacji misji Chrystusa, nie zaś ludzkich pomysłów i projektów. Zachowuje on z pokolenia na pokolenie, dającą się zweryfikować ciągłość i więź ze wspólnotą pierwotnego Kościoła, który był społecznością zorganizowaną, posiadającą swych zwierzchników, obrzędy, zwyczaje, a także prawo. Według św. Augustyna"korzenie" pierwotnej społeczności chrześcijańskiej urzeczywistniają się w działaniu stolicy apostolskiej oraz sukcesji biskupiej, która ma zarówno wymiar zewnętrzny, jak i duchowy. Również Ireneusz z Lyonu mówił o apostołach, powierzających biskupom odpowiedzialność za kościoły.
Termin sukcesja apostolska oznacza, że Jezus Chrystus przekazał realną władzę nad Kościołem apostołom. Jest to:
władza głoszenia Ewangelii
władza udzielania sakramentów
władza rządzenia Kościołem.
Sukcesja Apostolska
Biskupa Marcina Zdzisława Puchały
Marcin Zdzisław Puchała - konsekrowany 15 września w Kijowie przez
Stefana (Negrebetsky) - konsekrowanego 30 kwietnia 2005 roku w Kijowie oraz biskupów Konstantyna (Miskov), Dimitrija (Krikun), Sergieja (Wutyanow) przez
Spyrydona (Babskyj) - konsekrowanego 7 czerwca 1992 roku w Kijowie przez
Filareta (Denysenko) - konsekrowanego 4 lutego 1962 roku w Leningradzie przez:
Pimena (Izvekov) (Patriarchę Moskwy) - konsekrowanego 17 listopada 1952 roku w Odessa przez;
Aleksego I (Simanskij) (Patriarchę Moskwy) - konsekrowanego 28 kwietnia 1913 w Nowogrodzie przez
Grzegorza IV (Patriarchę Antiochii) - konsekrowanego 10 maja 1890 roku w Trypolis.
Poprzednicy Grzegorza IV na tronie Patriarchy Antiochii:
8. Meletius II (Doumani) (1899-1906)
9. Spyridon (1892-1898)
10. Gerasimus (1885-1891)
11. Hierotheos (1850-1885)
12. Methodius (1823-1850)
13. Seraphim (1813-1823)
14. Euthymius V (1792-1813)
15. Daniel (1767-1791)
16. Philemon (1766-1767)
17. Sylvester (1724-1766)
18. Athanasius III (Dabbas) (1720-1724)
19. Cyril III (Zaim) (1694-1720)
20. Athanasius III (Dabbas) (1685-1694)
21. Neophytos (1673-1684)
22. Macarius III (Zaim) (1648-1672)
23. Euthymius IV (1635-1648)
24. Euthymius III (1634-1635)
25. Ignatius III (Attiyah) (1619-1634)
26. Athanasius II (Dabbas) (1611-1619)
27. Dorotheus V (1604-1611)
28. Joachim VI (1593-1604)
29. Joachim V (1581-1592)
30. Michael VI (Sabbagh) (1577-1581)
31. Joachim IV (Ibn Juma) (1543-1576)
32. Dorotheus IV (1541-1543)
33. Michael V (1523-1541)
34. Dorotheus III (1497-1523)
35. Gregory III (1483-1497)
36. Joachim III (1476-1483)
37. Mark IV (1476)
38. Michael IV (1454-1476)
39. Dorotheus II (1436-1454)
40. Mark III (1426-1436)
41. Joachim II (1411-1426)
42. Pachomius II (1410-1411)
43. Michael III (1401-1410)
44. Nilus (1393-1401)
45. Pachomius (1386-1393)
46. Ignatius II (1342-1386)
47. Mark (1308-1342)
48. Dionysius (1293-1308)
49. Arsenius (1285-1293)
50. Theodosius V (1276-1285)
51. Theodosius IV (1269-1276)
52. Euthymius II (1268-1269)
53. Simeon II (1245-1268)
54. Dorotheus (1219-1245)
55. Joachim (1199-1219)
56. Theodore IV (Balsamon) (1185-1199)
57. Christopher II (1184-1185)
58. Elias III (1182-1184)
59. Theodosius III (1180-1182)
60. Athanasius I (1166-1180)
61. Macarius II (1164-1166)
62. Euthymius (1159-1164)
63. John IX (1155-1159)
64. John VII the Oxite (1090-1155)
65. Nicephorus (1084-1090)
66. Theodosius II (1075-1084)
67. Aemilian (1062-1075)
68. John VI, also known as Dionysus (1051-1062)
69. Peter III (1028-1051)
70. Eleutherius (1023-1028)
71. Macarius the Virtuous (1015-1023)
72. George Lascaris (1010-1015)
73. Elias II (1003-1010)
74. Nicholas III (1000-1003)
75. John IV (995-1000)
76. Agapius (977-995)
77. Theodorus II (966-977)
78. Christopher (960-966)
79. Eustratius (939-960)
80. Job II (917-939)
81. George III (902-917)
82. Zacharias (890-902)
83. Michael (879-890)
84. Nicholas II (860-879)
85. Theodosius I (852-860)
86. Elias (840-852)
87. Simeon (834-840)
88. Nicholas (826-834)
89. Job I (810-826)
90. John IV (797-810)
91. Theodore I (767-797)
92. Theophylact (748-767)
93. Stephen IV (742-748)
94. Alexander II (695-702)
95. George II (690-695)
96. Sebastian (687-690)
97. Theophanes (681-687)
98. Macarius (656-681)
99. George I (640-656)
100. Macedonius (628-640)
101. Anastasius III (620-628)
102. Gregory II (610-620)
103. St. Anastasius II (599-610)
104. St. Anastasius the Sinaite (594-599)
105. Gregory (571-594)
106. St. Anastasius the Sinaite (561-571)
107. Domnus III (546-561)
108. St. Ephraim (526-546)
109. Euphrasius (521-526)
110. Paul II (518-521)
111. Severus (513-518)
112. Flavian II (505-513)
113. Palladius (497-505)
114. John III (Codonatus) (495-497)
115. Callandion (495)
116. Stephen III (493-495)
117. Stephen II (490-493)
118. John II (475-490)
119. Peter the Fuller (474-475)
120. Julian (466-474)
121. Peter the Fuller (465-466)
122. Martyrius (461-465)
123. Acacius (459-461)
124. Basil (455-459)
125. Maximus II (450-455)
126. Domnus II (443-450)
127. John I (427-443)
128. Theodotus (418-427)
129. Alexander (408–418)
130. Porphyrus (404–408)
131. St. Flavian I (384–404)
132. Vitalius (376-384)
133. Paulinus (371-376)
134. Dorotheus (370-371)
135. Eudozius (360-370)
136. Annias or Ammianus (357-360)
137. Eudoxius (354-357)
138. Meletius (354), who later attended the First Council of Constantinople
139. Eudoxius (350-354)
140. Leontius (345-350)
141. Stephen I (341-345)
142. Philaclus (334-341)
143. Euphronios (333-334)
144. Eulalios (332)
145. Paulinus of Tyre (332)
146. St. Eustathius (325-332)
147. Paulinus of Tyre (324-325)
148. St. Philogonius (314-324)
149. Vitalius I (308-314)
150. Tyrannos (299-308)
151. Cyril (277-299)
152. Timaeos (273-277)
153. Domnus I (270-273)
154. Paul of Samosata (267-270)
155. Amphilokhos (263-267)
156. Demetrianos (256-263)
157. Fabius (253-256)
158. St. Babylas (240-253)
159. Zebinnus Ozniophios (232-240)
160. Philetos (218-231)
161. Aslipiades (212-218)
162. Serapion (191-212)
163. Maximianus I (182-191)
164. Theophilus (c.169-182)
165. Heros II (c.151-c.169)
166. Cornelius (c.127-c.151)
167. Heros I (100-c.127)
168. St. Ignatius I (c.68-100)
169. St. Euodios (c.53-c.68)
170. St. Peter the Apostle (c.45-c.53)