Mistyczne błogosławieństwa, światła, okadzenia, szaty rytu wszechczasów pochodzą z nauki i Tradycji Apostolskiej.
Ponieważ taka jest natura ludzka, że nie może łatwo wznosić się do rozważania spraw Bożych bez pomocy rzeczy zewnętrznych, święta Matka Kościół ustanowił pewne formy obrzędu, żeby niektóre słowa Mszy odmawiano po cichu, a inne głośniej; podobnie stosował święte czynności, jak mistyczne błogosławieństwa, światła, okadzenia, szaty i różne inne podobne rzeczy z nauki i Tradycji apostolskiej, które podkreślały majestat tak wielkiej ofiary, a widzialne znaki religijnej pobożności pobudzały umysły wiernych do kontemplacji wzniosłych rzeczywistości w niej ukrytych... Sobór Trydencki, sesja 22, nauka o Mszy Świętej, rozdział 5.
Kanon dalece wolny od wszelkiego błędu.
Ponieważ rzeczy święte przystoi święcie sprawować, a Ofiara [Mszy] jest ze wszystkich najświętsza, Kościół katolicki przed wielu wiekami ustanowił święty kanon, tak dalece wolny od wszelkiego błędu, że nie zawiera niczego, co by jak najbardziej nie tchnęło świętością i pobożnością i nie wznosiło ku Bogu umysłów ludzi składających Ofiarę. Składa się on bowiem zarówno ze słów Pana, jak i Tradycji apostołów oraz nabożnych stwierdzeń świętych biskupów. Sobór Trydencki, faza III za Piusa IV, sesja 22, nauka o Mszy Świętej.
Ponieważ przeciwko tej dawnej wierze, opartej na świętej Ewangelii, na tradycjach apostołów i nauczaniu świętych ojców, rozsiano obecnie wiele błędów, i wielu naucza i roztrząsa przeróżnych rzeczy, święty sobór, po wielu głębokich i dojrzałych dyskusjach nad tymi sprawami, za jednomyślną zgodą wszystkich ojców, postanowił z pomocą poniższych kanonów potępić i wyplenić z Kościoła świętego wszystko, co sprzeciwia się tej najczystszej wierze i świętej nauce.
Gdyby ktoś mówił, że we Mszy nie składa się Bogu prawdziwej i właściwej ofiary; albo że składanie ofiary nie jest niczym innym niż dawaniem nam Chrystusa do spożycia – niech będzie wyklęty. Sobór Trydencki, faza III za Piusa IV, sesja 22, kanony o Mszy Świętej.